Dobór stanowiska
Pod uprawę borówki wybieramy gleby lekkie (piaszczyste), kwaśne (pH KCL 3,5-4,5), próchniczne (ok. 10% zawartości próchnicy), wilgotne (poziom wody gruntowej od 60 do 100 cm) i przewiewne (głębsze warstwy gleby powinny być przepuszczalne). W praktyce są to gleby w pobliżu lub wśród lasów sosnowych. Borówka jest rośliną o bardzo niskich wymaganiach pokarmowych. Optymalna zasobność gleby dla tej rośliny jest następująca:
- fosfor 1,5-2 mg P/100 g gleby
- potas 3-5 mg K/100 g gleby
- magnez 2,5-4 mg Mg/100 g gleby
Jeżeli zasobność gleby jest niższa od podanych wartości, należy te braki uzupełnić na etapie przygotowania pola pod uprawę. Niewłaściwy odczyn pH można podwyższyć wapnując lub obniżyć siarkując glebę. Niewielkie obniżenie kwasowości możemy również uzyskać dodając do gleby zakwaszające, wolno rozkładające się substancje organiczne, takie jak torf wysoki, przekompostowana kora albo trociny sosnowe.
Borówka bardzo dobrze rośnie w miejscach nasłonecznionych, zacisznych, osłoniętych przed silnymi wiatrami. Na większych, otwartych przestrzeniach, powinno się sadzić pasy wiatrochronne, najlepiej z drzew iglastych.
Nawożenie mineralne
Po doprowadzeniu zasobności gleby do optimum przed założeniem plantacji, w czasie wzrostu krzewów należy kontrolować zawartość składników pokarmowych w glebie poprzez jej analizy. Należy pamiętać, że borówka jest bardzo wrażliwa na niedobór azotu. Przy stosowaniu ściółki powinno się zwiększyć dwukrotnie dawkę azotu. Z drugiej jednak strony krzewy borówki bardzo łatwo jest przenawozić, dlatego zalecamy nawożenie azotem (saletra amonowa, siarczan amonowy) w małych dawkach i określanie potrzeb nawożenia poprzez obserwację roślin. Przed założeniem plantacji warto zapoznać się z objawami niedoboru lub nadmiaru składników pokarmowych.
Nawadnianie
Woda jest jednym z najważniejszych czynników w uprawie borówki. Zwłaszcza tuż po posadzeniu i w pierwszym roku uprawy, borówka ze względu na płytki i zagęszczony system korzeniowy jest bardzo wrażliwa na brak wody. W okresach bezdeszczowych należy podlewać krzewy co najmniej raz w tygodniu ok. 10-20 l wody. Przy powtarzających się ostatnio długich okresach suszy późną wiosną i wczesnym latem, prowadzenie plantacji towarowej bez możliwości nawadniania jest bardzo ryzykowne.
Zwalczanie chwastów
Rośliny sadzimy w glebę wolną od chwastów trwałych! W zależności od rodzaju chwastów stosujemy odpowiedni herbicyd bądź uprawę mechaniczną gleby. Chwasty wysiewające się po posadzeniu krzewów trzeba bezwzględnie zwalczać ze względu na konkurencję o wodę i składniki pokarmowe. Masowym wschodom chwastów można zapobiec ściółkując rzędy roślin.
Ściółkowanie
Ściółka nie tylko ogranicza rozwój chwastów, zmniejsza straty wody i reguluje temperaturę gleby, ale też dostarcza krzewom substancji organicznej. Rozkładająca się ściółka musi być co 2-3 lata uzupełniana. Można stosować różne ściółki, nie tylko organiczne, ale również syntetyczne, jak folia czy włóknina.
Cięcie
Od momentu posadzenia krzewów do 4 roku zalecane jest cięcie sanitarne, tzn. usuwanie pędów chorych, słabych, uszkodzonych mechanicznie lub przez mróz. Cięcie prześwietlające i odmładzające stosujemy od 5 roku po posadzeniu, skracając lub usuwając najstarsze i silnie zagęszczone pędy, na których nie ma jednorocznych przyrostów. Najbardziej odpowiednim terminem cięcia jest koniec zimy i początek wiosny.
Ochrona
Borówka wysoka nie wymaga intensywnej ochrony przed szkodnikami i chorobami. Jest to jej dodatkowy walor z punktu widzenia plantatora i konsumenta. Uprawiając borówkę dla własnych potrzeb można w ogóle zrezygnować z chemicznych zabiegów ochronnych. W przypadku wystąpienia szkodników należy je zniszczyć ręcznie. Chore części roślin wycinamy.
Owocowanie i zbiór
Plon z jednego krzewu w pełni owocowania (po 6-7 latach od posadzenia), w zależności od odmiany wynosi 3-6 kg. Na właściwie prowadzonej plantacji można uzyskać plon ok. 10 ton z hektara. Jagody zbiera się ręcznie, w kilka dni po całkowitym wybarwieniu, gdyż dopiero wtedy nabierają właściwego smaku i aromatu.